Στο Δέλτα του ποταμού Σάπι, φυτρώνει ένα πολύ σπάνιο λουλούδι. Τα δύο μοναδικά του πέταλα, απλώνονται σε απόσταση 25 πόντων το καθένα από το πολύ λεπτό μίσχο του φυτού. Κι όταν φυσά, το λουλούδι, μοιάζει σαν να πετά, όμως οι πολύ παχιές του ρίζες, που φτάνουν μέχρι και τα δύο μέτρα κάτω από το χώμα, το κρατάνε εκεί.

Στις όχθες του ποταμού Λόντα ζει ένα μικρό πουλί που μοιάζει με το λουλούδι που φυτρώνει στο Δέλτα του ποταμού Σάπι. Το πουλί φωλιάζει στους πυκνούς θάμνους που περιβάλλουν το ποτάμι και πετά πολύ σπάνια καθώς το άνοιγμα των μωβ φτερών του, είναι πολύ μικρό.

http://mulustory.blogspot.com

με τον μαγικο συνδετηρα θα κανω
το βαγονι
τοσο δα μικρο
θα το τυλιξω με τα εισητηρια μας
και θα το παρω μαζι μου.

θα σου το χαρισω


(αρκει μου το δινεις να παιζω που και που)

Τα τρενα δεν κανουν πια θορυβο
Τα τρενα τραγουδουν
Κι εξω απ τα παραθυρα
βλεπεις εμας
Και μεσα παλι εμας




Παντα να γυρναμε με το τελευταιο, Γιαννη

Η Ρούλα θα φορά ένα μεγάλο καπέλο
Και θα κλαίει
Ελπίζω μόνο να μη χαλάσει το γλέντι
Το μαντήλι της θα είναι πιο αστείο κι από το καφέ κραγιόν στα χείλη μου.
« Ποιος του έκοψε τα μαλλιά; »
Ποιος κάλυψε το σημάδι γύρω απ’το λαιμό μου;

Μιλώ με σπασμούς και με υγρά
Μιλώ με σημάδια

Μετρώ
Σωστά

d’ içi
on vois la mere

Both eyes removed
For better view
If this drug works
There’ll be no sin
But if this pain’s
too much for you
I’ve plugged your favourite escort in


eyes removed
For better sight
Where love is loss
There is no debt
If you can turn
Into last night
I’ll turn into the day we met

Από μικρό παιδάκι ήξερα πως τα μωρά δεν τα φέρνει ο πελαργός και πως δεν υπάρχει άγιος βασίλης. Η μαμά μου είπε «Δε θες να ξέρεις πως έρχονται τα μωρά» αλλά εγώ έμαθα. Τα μωρά έρχονται με το σεξ. Το διάβασα σε ένα βιβλίο. Μάλλον το σεξ πονάει. Γι’ αυτό κι εγώ προσπαθώ να είμαι το καλύτερο παιδί αφού η μητέρα μου πόνεσε τόσο για να με φέρει στον κόσμο.
Την Κυριάκη που πήγα με τους γονείς μου και τον αδερφό μου στην ταβέρνα, είδα στην τουαλέτα δύο ξένους να φιλιούνται. Ήταν και οι δύο άντρες. Αλλά όταν κάθισαν στο τραπέζι τους ούτε καν αγκαλιαζόντουσαν. Ούτε οι γονείς μου αγκαλιάζονται αλλά νομίζω πως ούτε φιλιούνται πια.
Αφού και οι άντρες φιλιούνται γιατί όλοι έχουμε μαμά και μπαμπά? Φιλιούνται και οι γυναίκες? Υπάρχουν παιδιά που έχουν δύο μαμάδες ή δύο μπαμπάδες όπως υπάρχουν παιδιά που έχουν μόνο μαμά ή μόνο μπαμπά? Και γιατί το βιβλίο που διάβασα δεν έγραφε κάτι γι’ αυτό? Νομίζω πως εγώ θα ήθελα να έχω δύο μπαμπάδες. Αλλά ποιος θα με έφερνε στον κόσμο? Μήπως τότε θα με εφερνε ο πελαργος?
Ρώτησα τη μαμά αν οι άντρες πονάνε όταν κάνουν παιδια όπως πονάνε και οι γυναίκες και μου είπε κάτι που δεν το κατάλαβα. Μου είπε «καποιοι άντρες πονάνε επειδή δεν μπορούν να κάνουν παιδιά» και χαμογέλασε. Της είπα να ρωτήσω τον μπαμπά που είναι άντρας και θα ξέρει καλύτερα και μου είπε «ο μπαμπάς δεν είναι για να του κάνεις ερωτήσεις, αλλα ανακοινώσεις. Και είσαι μικρός ακόμα.» Όταν δεν καταλαβαίνω την μητέρα μου καταλαβαίνω ποσο έξυπνη είναι και πως δε θα την άλλαζα ούτε για εκατό μπαμπάδες.

björk

this is the light - yellow - wonderland

this is the light - yellow - wonderland

as simple as

δεν ήμουν το κλειδί
ήμουν ο πρόσκοπος

κι είχα πολλές ανύπαντρες λέξεις
στο στόμα

------------------------------

μου πετούν προσκλήσεις
από το φωταγωγό
αντί για ψαλίδια

και θέλω να πω
" τα καταφέραμε "

κολυμπώντας
προς τα χείλη σου

------------------------------

νιώθω σαν χαρούμενος
παχουλός γάτος

μου γελά η τηλεόραση?

a-head

σίγμα τελίκο
μόνο του

Στο σχολείο τα παιδιά με φωνάζουν αγοροκόριτσο επειδή παίζω με κορίτσια. Εγώ νόμιζα πως μόνο κάποια κορίτσια που παίζουν με αγόρια μπορούν να λέγονται έτσι. Ρώτησα τη μητέρα μου αν έχουν δίκιο κι εκείνη μου είπε "πήγαινε να μαζέψεις το μπουρδέλο σου". Ρώτησα τη φίλη μου την Ρόζα τι είναι το μπουρδέλο και μου είπε " είναι ένα μέρος γεμάτο γυναίκες" . Οι άντρες πάνε λοιπόν στο γήπεδο, οι γυναίκες στο μπουρδέλο. Δεν με πειράζει που με λένε έτσι τα παιδιά. Με πειράζει που με κοροϊδεύουν που δεν μπορώ να πω το "ρ" και που είμαι πιο σκούρος απο αυτούς. Εγώ θα μάθω να λέω το "ρ" , αλλά για το δέρμα μου δεν μπορώ να κάνω κάτι. Κι ούτε θα σταματήσω να παίζω με τα κορίτσια. Είναι πιο καθαρά και πιο όμορφα. Εκτός απο τον Σταμάτη στο άλλο τμήμα που είναι πιο όμορφος και πιο καθαρός και πιο αστείος απ' όλους.
Τα αγοροκόριτσα που πάνε όταν μεγαλώσουν; Στο μπουρδέλο ή στο γήπεδο;

Μετά από τόσα

Αλλόκοτα ερωτικά σχήματα

[μουδιασμένη αφή]

ξημερώνει μια αρχή

τι παράξενη ώρα να φεύγεις
στον ήλιο

καθαρός

Κι
όμως
ακόμα
δεν
πιστεύω πως γίνομαι

Πέρασαν πολλά
Νεκρά ψάρια από τη μνήμη μου
Θέλησα λίγες φορές να απλωθώ
Χρέωσα μήνες στην άσχημη εικόνα μου
Σκέφτηκα ονόματα
Σκέπασα σάρκες
Για ν’ ανασαίνω
Το χρώμα σου

ναι

είσαι ήδη εδώ

ωστέ εσένα ζωγράφιζα τόσα χρόνια. . .

Αυτό που κρατάς είναι για 'μένα

Στηρίζει το χέρι του στο σβέρκο μου
Και τραγουδά στα γαλλικά
Με τη φωνή της μάνας μου

Όμορφο αστέρι, ξανθό
Με έσπρωξες και διαμελίστηκα
Έντυσες τα πόδια μου
με σπάνιες παπαρούνες

Μακριά απ’ τον ήλιο γιάτρεψες
Όλα μου τα σπασμένα δάχτυλα

Θα πλύνω για σένα δέκα σεντόνια

Αρκεί να έρχεσαι
Να μένεις
Να σε ασελγώ όταν κοιμάσαι

Να μάθω τα δόντια σου ονομαστικά
Και να χτενίσω τα μαλλιά σου
Να ξαπλώσουν οι γλώσσες μας μαζί
Μέσα στο στόμα σου

Εμείς ήμασταν
Οι μόνοι
Ορίζοντες

Κρατώντας στα μάτια
Τη γιορτή
χάιδευες
τις πληγές
Στα γόνατά μου

Στο χρώμα που διάλεξε
Η γυναίκα σου

Εγώ θα παντρευτώ τη βρύση
μα θα βαφτίσω δέκα παιδιά
μεσα σε μια μέρα

Νύχτες και χώροι
μαθηματικοί

Στο πάτωμα το εσώρουχό σου
Κολυμβητής

Ζέστανε με. Φόρεσέ μου. Φτιάξε με. Χτένισέ μου. Σήμερα. Απενοχο-απενεργο-απέναντι
Μύρισε με. Πες μου. Χάρισέ με. Πιάσε. Άγγιξε με. Άγγιξε μου. Καταβρόχ-κατάλαβ-κατηφόρισε με.
Ανυπό-
Ανυπό-
Ανυπο-

Η γλυκιά μυρωδιά η ξινή γεύση
Μυρωδιά. . .
Γεύση. . .

Ο Σήρος και η Έκση. Χωρίς δαχτυλίδια. Χωρίς φαντασία. Τους είδα χτες ή πριν εκατομμύρια χρόνια να χορεύουν στον τοίχο. Τους είδα σε μιαν αντίστροφη αναρρίχιση. Τους γνώρισα κι ήταν σαν να τους γεννούσα. Κομμάτι-κομμάτι. Μέχρι την τελειοποίηση. Μέχρι την επόμενη Δευτέρα. Κι ένα κιβώτιο ζεστές μπύρες περίμενε το πλοίο στο λιμάνι. Σκόνη στις βλεφαρίδες σαν ύπνος. Ο Σήρος με κόκκινο βλέμμα. Η Έκση με κόκκινα πόδια. Ένα νησί νωρίτερα, χίλιες μανάδες. Παιδιών δίχως γενέθλια.
Θα σου χάριζα μια μαγική γέφυρα, Έκση να γυρνάς σπίτι. Θα ζωγράφιζα μπράτσα στο φίλο σου, να σ' αγκαλιάζει. Χέρια να σ' αποχαιρετά. Ήθελες όμως το νερό στο πέλαγο κι όχι στα μάτια.

Θ α σ η κ ω ν ε ι τ ο τ η λ ε φ ω ν ο
Η μ α μ α
Μ ι λ η σ α μ ε γ ι α τ ο Θ ε ο
Γ ρ α ψ α μ ε μ ε κ ε φ α λ α ι α
Κ α ι μ α ς τ ι μ ω ρ η σ ε
Κ ι ε κ τ ο τ ε α γ ν ο ε ι τ α ι
Κ α λ η τ υ χ η Θ ε ο υ λ η

Μια γκριματσα με αγαπη

permanently absent

και με σηκώνει η αδερφή μου ψηλά
όπως μια μέρα θα σηκώνει το γιο της

gente

h. c. urry

Η Ελένη μου είπε πως μ' αγαπά. Και μια μέρα μου είπε πως δεν μ' αγαπά τελικά. Πως έκανε λάθος. Εγώ συνεχίζω να πιστεύω το πρώτο. Εγώ θα λέω " Νομίζω πως σ' αγαπώ " ακόμα κι όταν είμαι σίγουρος. Η κυρία μας είπε οτι η αγάπη νικά τα πάντα. Η κυρία έχει δίκιο. Γιατί από εμένα δεν έμεινε τίποτα πια. Η αγάπη νικά τα πάντα. Άραγε νικά πάντα? Προτιμώ την αγάπη των ζώων απο αυτή τον ανθρώπων γιατί δεν έχει λόγια. Μόνο χάδια κι αγκαλιές.

ο μηχανισμός θα μετρά τα βήματα σου
είσαι ένα χτενισμένο
αρρενωπό παπάκι
με μουσικές μπούκλες
κι άρρωστα χείλη

τα παπάκια δεν έχουν χέρια
τα παπάκια δεν έχουν αέρα

εσύ όμως έχεις