Τα χειλη μου
Εχουν το χρώμα αυτο που παιρνει η
Γλωσσα μου
μετα το ξενυχτι
Ενα ροζ αντρικο, ενα ροζ
Καφε.

Τα χειλη μου ειναι ανισα
Και συχνα μισανοιχτα
Μα πιο συχνα σφιχτα κολλημενα το ενα με
Τ’αλλο
Οπως ακριβως κολλαει η κοιλια μου στην κοιλια σου
Οταν κι οι δυο μας ειμαστε
Ιδρωμενοι.

Διαβαζω τον ποθο μου στα χειλη μου
(Στις φωτογραφιες)

Διαβαζω στα χειλη μου μιαν εξουσια
ναι τα χειλη μου μιλουν διαφορετικη
Γλωσσα
κι οταν μιλω εγω,
Αυτα θυμωνουν.
Τοτε ειναι που σφιγγονται.

Ενα ροζ αντρικο, σχεδον
Καφε.
Τη γευση τους δεν την γνωριζω
Θα’χει κι εκεινη εν’ αντρικο χρωμα,
Μιαν αλλοκοτη αποχρωση του κιτρινου
της βλεννας.

Τιποτα/
αλλο/
δεν/
εχω/
για/

προσωπο