Δευτέρα, Ιουλίου 31, 2006

- Τι φοβάσαι περισσότερο στη ζωή;
- Μην πεθάνω κι αναστηθώ
- Πιστεύεις στην μετενσάρκωση;
- Όχι, αλλά ζω σα να πιστεύω
- Δηλαδή;
- Δεν κάνω τίποτα.
- Τι θεωρείς μάταιο;
- Να ξύνω τον κώλο μου
- Και τι θεωρείς ουσιαστικό;
- Νομίζω το ίδιο.
- Έκανες κάτι, σήμερα, που σε κούρασε;
- Ναι.
- Τι;
- Δε θυμάμαι.
- Τι σε εξοργίζει στους άλλους;
- Η ανικανότητα να κατανοήσουν.
- Δηλαδή;
- Δεν ξέρω -έτσι το 'πα.
- Γιατί δεν χτενίζεις τα μαλλιά σου;
- Γιατί δεν έχω κάποιον να με κοιτάζει όταν το κάνω.
κι αν,όταν πιακι αν δεν είναιεγώ πώς θακαι πώς θα
και τώρα τι να

θέλω να ξέρω τώρα.
πριν φτύσω εμένα πάλι κατά λάθοςλάθοςλάθοςλάθοςλάθοςλάθοςλάθος
ανάβουν ταυτόχρονα μέσα στο μυαλό μου αμέτρητες οθόνες
χιλιάδες εικόνες αδιάκοπα
φώτα τρελαμένα που τρελαίνουν κι εμένα
και γι' αυτό δεν κοιμάμαι ποτέ. ψέματα ψέματα δεν είναι αμέτρητες είναι χιλιάδες
αλλά δεν είναι αμέτρητες. σηκώνω το ένα μου χέρι ψηλά
και το άλλο το κρύβω κάτω από την πλάτη μου.
και νιώθω σαν μην είμαι ξαπλωμένος.
ίσως και να μην είμαι τελικά.
δεν υπάρχει κανένα σημείο αναφοράς γύρω μου ή μέσα μου που
να αποδεικνύει κάτι, οτιδήποτε απ' όσα κάνω κι απ' όσα
μου συμβαίνουν. παρά μόνο κάποια αυταπόδεικτα ρίγη.
και λίγο η θλίψη.

και δεν κοιμάμαι. κι επειδή δεν κοιμάμαι, φαντάζομαι όλα τα όνειρα που θα έβλεπα αν κοιμόμουν και χαίρομαι που τελικά δεν κοιμάμαι.

Κυριακή, Ιουλίου 30, 2006

κι ύστερα δρόμος ακόμη
πότε ανηφόριζα και πότε
έπεφτα
σαν, όμως, να έμενα εκεί
κι ύστερα έπεφτα
και ανηφόριζα
ώσπου μύρισε ο δρόμος
σοκολάτα
άραγε έφτασα;
άραγε κάνει να δοκιμάσω την άσφαλτο με το δικό μου κουτάλι;
να γυρίσω και να μείνω εδώ και θα είναι σαν να πέφτω ,
αυτήν όμως τη φορά
στα πόδια σου;
πού είναι τα πόδια μας; εννοώ στο σώμα. . . πού είναι; θα τα βρω αν ψάξω κάτω απ'την
κοιλιά μου;
θα με δουν αν φωνάξω;
θα μ' ακούσουν αν ριχτώ αν χυθώ αν αποχυμωθώ
αν πετάξω;
έρχονται κι άλλες, λες, τέτοιες στιγμές
έρχονται, λες, στιγμές που θα μας τσακίσουν
που θα περπατάμε και δε θα φτάνουμε
θα κυνηγάμε τα πόδια μας που θα τρέχουν μπροστά μας
και θα 'ναι κι άλλοι εκεί


τι έχουν, γριά, μέσα τα σακουλάκια σου;
-έχουν ξημέρωμα για τα πουλιά

ταχύτητεςόνοιιαλέγωαταστρέφωπό.

αταβισμός
τιτιβίζω

και μόνο μια σκέψη, φουσκάλες σάλιου στη γλώσσα μου

α-στα-μά-τη-τα

Σάββατο, Ιουλίου 29, 2006

αλλά δεν είναι αυτός



just close your

eyes and make them

disappear now




devendra banhart
-
now that I know

Πέμπτη, Ιουλίου 27, 2006

1]μελωδικός βρόντος μάτωσε η πόρτα μου κι εμείς μιμούμαστε τον ήχο που κάνουν τα φίδια

2]στη μέση του πουθενά μου υπήρχε κάποτε μια πόρτα τώρα υπάρχει μια σκάλα

3]άνοιξα την πόρτα και βγήκα μέσα έκλεισα την πόρτα μέσα μου και μπήκα μέσα σου

4]έχω βάσιμες υποψίες οτι η πόρτα μου φλερτάρει την πόρτα της γριούλας απέναντι

5]και το φιλί είναι μια πόρτα και το χαστούκι θα μπορούσε να είναι όλα εκτός από την αγάπη

6]η μία πόρτα απέχει από την άλλη τόσο ώστε να μπορούν να ανοίγουν όλες δίχως να χαστουκίζονται

7]θα βάψω την πόρτα μου σομόν κ ύστερα θα την αντικαταστήσω μ' εσένα

σημαντικές αδυναμίες


δε-δε-δέσποινα

το 53, με κοτόπουλο, καυτερό, χωρίς κρεμυδάκια με έξτρα κάσιους

Τετάρτη, Ιουλίου 26, 2006

έναδύοτρίατέσσεραπέντεέξιεφτάεφτάεφτάοχτώ
εννιάδέκα
έντεκαδώδεκαδεκατρίαδεκατέσσεραδεκαπέντε
δεκα
έξιδεκαεφτάδεκαοχτώδεκαεννιάείκοσιείκοσιένα
νομίζω θα πιάσω το κεφάλι μου και θα το ρίξω στον τοίχο
έχω να ακούσω παράπονα, από την περασμένη τρίτη
κλείνω δυο μέρες απότιστος

Τρίτη, Ιουλίου 25, 2006








björk - so broken

Μερικές φορές ονειρεύομαι το δάσος
όχι οποιοδήποτε δάσος
το δικό μας δάσος
θα μου πεις το δάσος είναι ένα και ανήκει σε όλους
κι εγώ θα σου πω
υπάρχει τουλάχιστον ένα δάσος
μόνο για σένα και για μένα

άγγελος σπάρταλης
[ΓΕΓΟΝΟΣ]
γιάννη αυτό από πάνω με το κίτρινο χρώμα, μέσα στις αγκύλες είναι ένα λίνκ



α! και γιάννη...
'γαπώ σε μπολλά
-ποιο είναι, πιστεύεις, το μεγαλύτερο ταλέντο σου;
-να επαναλαμβάνομαι
-σ' αυτήν εδώ τη φωτογραφία τι βλέπεις;
-τη μαμά
-και πώς σε κάνει να νιώθεις;
-καθόλου. τίποτα. είναι μια εικόνα.
-τι σου ξυπνά συναισθήματα;
-να θυμάμαι
-να ζεις;
-όχι. να ζω δεν μου ξυπνά κανένα συναίσθημα.
-εννοώ, να ζεις τις καταστάσεις που μετά θυμάσαι.
-δε νομίζω πως υπάρχει κάτι μέχρι να υπάρξει στη μνήμη.
-σ' αυτήν εδώ τη φωτογραφία τι βλέπεις;
-τη μαμά
-πού διοχετεύεις τον θυμό σου;
-δε θυμώνω. δεν ξέρω.
-εδώ τι βλέπεις;
-πάνω μου
-στην εικόνα αυτή. . .
-συνήθως ρίχνω πράγματα πάνω μου
-τι θέλεις να κάνεις μόλις φύγεις από εδώ;
-να πάω στο λούνα-παρκ
-τι θα κάνεις μόλις φύγεις από εδώ;
-θα πάω στο μπαρ
-πιστεύεις πως έχεις εξωτερική ομορφιά;
-δεν καταλαβαίνω
-νιώθεις ότι είσαι ένας όμορφος, εξωτερικά, άνθρωπος;
-δεν νιώθω. είναι μια εικόνα.
-όταν θυμάσαι τον εαυτό σου σε διάφορες στιγμές, βλέπεις κάτι
όμορφο στην εμφάνισή σου;
-έχω ασύμμετρα ρουθούνια.
-που θα πας όταν φύγεις από εδώ;
-στο δωμάτιο μου
θα σπρώξω μέσα στο σώμα μου ο,τι προεξέχει από αυτό και θα χωθώ στο ψυγείο μαζί με τα πιρούνια μου. έχυσα όλο το νερό απ' το μπουκάλι μα δεν πέθανα. κατάπια την τρυφερή μου γλώσσα κι έσπασα όλα μου τα δόντια με μια κουτουλιά. τις μέρες σαν κι αυτή που νιώθω άσχημος με εγκαταλείπω. τρία πράγματα δεν ξέρεις για μένα. ήρθε η ώρα να στα πω.
μικρός έπαιζα φυσαρμόνικα
έχω ένα σημάδι στο πέος από νυχοκόπτη
κι εκείνο που είδες, δεν είναι μελανιά. θα το βλέπεις συνέχεια, μέχρι να μακρύνουν τα μαλλιά μου.
είσαι όοοοοομορφος. . .καλέ μου
εσύ
ο αλέξανδρος είναι πολύ όμορφος όταν ακούει μουσική
δε λέμε τίποτα.
από την ώρα που μπήκες
πλησιάζει ο ένας τον άλλο.
πρώτη φορά καυλωμένα χείλη.
μέχρι την ώρα που θα φύγεις
ίσα που θα 'χουμε προφτάσει
να φιληθούμε.
και δε θα 'χουμε πει τίποτα.

αυτό που θέλεις
εγώ δεν το δίνω.
η σκιά μου στη σκάλα
σα φωτογραφία
αριστερόχειρας ύπνος
ας μπει
έχω σπρώξει
τη μπάλα με τη μύτη μου


όταν με δάγκωσαν, μωρό
γάβγισα στο ψυχιατρείο
κι ήρθε η Σούζη
το μουσταρδί κορίτσι
να με γιατρέψει

Σούζη σε θέλω
ακόμα
να μου φέρνεις νερό
και να στίβεις λεμόνια
γυμνή
Σούζη, καλή μου
υπάρχει μια χώρα
δίπλα στο μπάνιο
σα διακόπτης

Δευτέρα, Ιουλίου 24, 2006

Του λέει: Το βλέπεις τώρα;

Της λέει: Ποιο; Το δέντρο;

Του λέει: Ναι!

Της λέει: Και πιο κάτω τη θάλασσα.

Του λέει: Ναι!

Της λέει: Εσύ το βλέπεις εκείνο εκεί;

Του λέει: Ποιο;

Της λέει: Ψηλά, να εκεί κάτω από -ποιος αστερισμός είναι αυτός...

Του λέει: Η Κασσιόπη;

Της λέει: Όχι, δίπλα! Και από κάτω δηλαδή...το βλέπεις;

Του λέει: Ναι

Της λέει: Όμορφο δεν είναι;

Του λέει: Είμαστε παιδιά.





θα μιλώ για σένα
μόνο
σ' εκείνους που δε μου χαμογελούν
πικρά την αλήθεια






02:00

κουκάκι-θησείο

Κυριακή, Ιουλίου 23, 2006

με χρησιμοποιείς για να ξεφύγεις από κάτι;
...

για να ξεφεύγεις από κάτι;
...

δεν έχω πρόβλημα μ' αυτό

όχι δεν έχω πρόβλημα με αυτό
...

αφού με κάνεις και γελώ, δεν έχω πρόβλημα
...

αλλά θα ήθελα να ξέρω... ανάμεσα στα χιλιάδες πράγματα που θα ήθελα να ξέρω κι ανάμεσα στα εκατομμύρια πράγματα που θα ήθελα να ξέρω για σένα
αν. . .

μήπως φταίει που αργώ να κλείσω την πόρτα όταν φεύγεις; μήπως θα φταίξει αυτό;
...

είμαστε εγκλωβισμένοι σε ένα αργά ή γρήγορα


03: 56
3 Νιώθω το άρωμα σου στο πρόσωπο μου

νιώθω το άρωμα σου στο πρόσωπο μου
και το μυρίζω στα χέρια μου

θέλω να σου υποσχεθώ πράγματα

γιατί μου αρέσω έτσι όπως είμαι όταν μου χαμογελάς

και γιατί νιώθω το άρωμα σου στο πρόσωπο μου

νιώθω το άρωμα σου στο πρόσωπο μου
και το μυρίζω στα χέρια μου

θέλω να γεμίσω το ψυγείο μου πάστες και κόκα κόλα
και να περιμένω σαν ηλίθιος να το ανοίξεις την επόμενη φορά που
θα 'ρθεις

γιατί σου αρέσουν τα μάτια μου
και τα δάχτυλα των ποδιών μου


και γιατί νιώθω το άρωμα σου στο πρόσωπο μου

και το μυρίζω στα χέρια μου

θέλω να καθαρίσω όλο το σπίτι

γιατί πρόσεξες το πραγματάκι στη λεκάνη που μυρίζει
γκρέιπ-φρουτ
και γιατί μου ζήτησες να σβήσω το φως την πιο κατάλληλη στιγμή

και να φτιάξω μια μπλούζα με το ριχτάρι του καναπέ

που ποτίστηκε με το άρωμα σου

αυτό που νιώθω στο πρόσωπο μου
και μυρίζω στα χέρια μου


03:55


τον μύρισες κι εσύ;

Σάββατο, Ιουλίου 22, 2006

ίσως γιατί το παρελθόν σου είναι ακόμα στη χώνεψη
...
ίσως δε χωράω ακόμα
...
ο πόθος σου για μένα είναι
δικό σου φάρμακο-εμένα μ' αρρωσταίνει

...
γλυκά... σαν να είμαι 10 χρονών και
να χαίρομαι που δε θα πάω σχολείο

...
ο πυρετός όμως
...
δε θέλω να σε θέλω δε θέλω να σε θέλω
...
αν πίεζες λίγο τον εαυτό σου -όχι πως πρέπει,
αλλά να. . . έτσι σαν πείραμα. . . να με αφήσεις
μελαχρινό μου ημερολόγιο
τα χείλη σου ακόμα
και λίγο τα μάτια σου έτσι όπως τιναζόταν το κεφάλι σου πίσω
και τα χέρια μας, σαν τέσσερα παιδιά κακομαθημένα
με μια πόρτα για κρεβάτι
κι ένα φιλί για έρωτα
δενίδρωσαούτεγιαμιαστιγμήέτοιμοςνακαταπιωκάθεμουαλήθειαταπείνωσηαδερφήμου

Παρασκευή, Ιουλίου 21, 2006

απεριόριστα









όχι
σήμερα όχι
για λίγο ίσως
και για λίγο μόνο
όχι
μέχρι να δύσω
κι όσο αντέχω
γυμνός
να διαφέρω
βγήκα απ' τ' αυτοκίνητο ξυπόλητος.
εσύ απάνεμα έστριβες τσιγάρο μπροστά στο τιμόνι.
στάθηκα απέναντι από τους προβολείς κι άρχισα να γδύνομαι.
δεν με κοιτούσες.
ούτε το φεγγάρι κοιτούσες.
πέταξα τα ρούχα μου στο τζάμι,
σύρθηκα στο παγωμένο καπό και σε τρόμαξα.
δεν κατάλαβες οτι ήμουν γυμνός κι ότι κρύωνα.
μου χαμογέλασες κι ίσα που πρόλαβα να το δω.
πίσω μου και 200 μέτρα κάτω, έσκαγαν τα χειμωνιάτικα κύματα.
σου έκανα νόημα να δυναμώσεις την ένταση στο ραδιόφωνο
και να σβήσεις τους προβολείς.
σκαρφάλωσα στην οροφή
και χόρεψα.

björk - lilith

Πέμπτη, Ιουλίου 20, 2006

Θ.


να σταματήσω να σε σκέφτομαι για ένα δευτερόλεπτο μέσα στο οποίο όλα θα φτιάξουν
να σταματήσω να σε σκέφτομαι για ένα δευτερόλεπτο μέσα στο οποίο όλα θα φτιάξουν
να σταματήσω να σε σκέφτομαι για ένα δευτερόλεπτο μέσα στο οποίο όλα θα φτιάξουν

Φαίδρα: Σ’ αγαπώ
Σιωπή
Ιππόλυτος: Γιατί;


Φαίδρα: Είσαι δύσκολος. Κυκλοθυμικός, κυνικός, φαρμακερός, χοντρόκολος, ξεπεσμένος, κακομαθημένος. Είσαι ξάπλα στο κρεβάτι όλη μέρα και χαζεύεις τηλεόραση όλη νύχτα, τριγυρνάς μέσα στο σπίτι νυσταλέα χωρίς να νοιάζεσαι για κανέναν. Υποφέρεις. Σε λατρεύω.


Ιππόλυτος: Δεν ακούγεται πολύ λογικό.


Φαίδρα: Η αγάπη δεν έχει λογική.


Ο Ιππόλυτος και η Φαίδρα κοιτάζονται σιωπηλά. Ο Ιππόλυτος επιστρέφει στην τηλεόραση και το παιχνίδι του.


Φαίδρα: Σου πέρασε ποτέ απ’ το μυαλό να κάνεις έρωτα μαζί μου;


Ιππόλυτος: Για όλους μου περνάει απ’ το μυαλό
Φαίδρα: Θα σ’ ευχαριστούσε;


Ιππόλυτος: Δε θα το ‘θετα ακριβώς έτσι.


Φαίδρα: Όχι, αλλά-
Θα το απολάμβανες;


Ιππόλυτος: Όχι. Ποτέ δεν το απολαμβάνω.
Φαίδρα: Τότε γιατί το κάνεις;


Ιππόλυτος: Η ζωή είναι πολύ μεγάλη.

sarah kane / fhaedra's love

ζω

σ' εσένα

ο έρωτας μας είναι μόνος

μονάχα εσένα
μονάχα εσύ




ο έρωτας μας είναι μόνος
κάθεται σκυφτός στο πεζοδρόμιο
τα μάτια του δε φαίνονται
μα είναι κόκκινα
και τεντωμένα
τα μάτια του δε φαίνονται
κάθεται σκυφτός
τα μάτια του
ο έρωτας μας είναι εκεί
με τα γόνατα στο πρόσωπο
και τα χέρια σα σκοινί τυλιγμένα
τα χέρια τα πόδια

άλλο δεν μπορώ

κάτι να βρούμε να του πούμε


Τετάρτη, Ιουλίου 19, 2006

έβρεχε
μπορώ να χωρέσω
παντού
μπορώ

εσύ δεν υπήρξες
δε μ' είδες
δε θέλω

μπορώ να χωρέσω παντού

χλωμοί επιστρέφουμε πάντα και
μόνοι
μην ξανακούσω τη λέξη
έβρεχε
αρκαδία
5:_ _

Τρίτη, Ιουλίου 18, 2006

be right back...
[ καλαμα(ντα)τα ]
τα πράγματα ξεκινούν από μόνα τους.
εμείς ορίζουμε την ταχύτητα με την οποία θα εξελιχθούν.
ή θα πεθάνουν.
χρηστική αξία και στις δύο περιπτώσεις έχουν
τα λόγια, η απόσταση και η ανάγκη για κάτι καλύτερο.
η διαύγεια καλό είναι να αποφεύγεται στην αρχή.

μιλώ πάντα για τα πράγματα που ξεκινούν
παρουσία δύο ανθρώπων.
οι εμμονές, τα απωθημένα κι οι ονειρώξεις
είναι μόνο μικροί παράδεισοι.
και καλό είναι να παραμένουν τέτοιοι.

μικροσκοπικό μου ταξίδι
η λέξη μας σήμερα είναι:
ανάμεσα
έρχομαι

Δευτέρα, Ιουλίου 17, 2006

πολύ

φωτιά ! φωτιά !
αν ξανάρθεις στον ύπνο μου

να μου στύψεις τα μάτια

άσπρο σύννεφο φέρε μου

και χρυσή αμμουδιά




αν ξανάρθεις στον ύπνο μου

να μου στύψεις τα μάτια

να ΄χεις ρούχα για πλύσιμο

και αστέρια στ' αυτιά

αυτό είναι το χέρι σου;
...
μ' αυτό γράφεις;
...
κοίτα το δικό μου
...
πώς γίνεται εμείς οι δυο να
...
ίσως δε γίνεται κι αυτό που συμβαίνει να είναι απλώς μια
...
δε θα πω παραίσθηση
ψευδαίσθηση
οφθαλμαπάτη
δε θα πω κάτι από αυτά
...
ίσως βιαστήκαμε, προλάβαμε να
...
και τώρα να είναι αργά για να πάψουμε
...
εγώ πάντως σε θέλω, είναι σίγουρο
...
ξέρω μου έχεις εξηγήσει
δε μιλώ για αγάπη
αγάπη
...
μιλώ για εμάς
ποτέ δεν κολλήσαμε σε λέξεις
αγάπη
...
ίσως θα ' πρεπε
έρχομαι μόνο
επειδή
δεν μ' έγδυνες
με φιλούσες σα να μη με φιλούσες
με μύριζες

έχω μια τάση για εμετό.
κι είναι περιέργο γιατί είμαι νηστικός 14 χρόνια.

δεν μπορώ να πάρω ανάσα. κάτω από τις πηχτές σταγόνες που κατρακυλούν από τις μασχάλες μου στα μπράτσα μου, οι φλέβες μου φαίνονται τεράστιες. μεγεθυντικός ιδρώτας.
δεν περνά αέρας από τα ρουθούνια μου,
τα νύχια μου μεγάλωσαν ασυνήθιστα γρήγορα αυτές τις μέρες.
ο εμετός ανεβοκατεβαίνει από το στομάχι μου στο στόμα άγευστος παχύρευστος.
τα δόντια μου στεγνά λες και καθόμουν με το κεφάλι έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου χαμογελώντας.
μα δεν έχω μπει σε αυτοκίνητο. δεν έχω βγεί από το σπίτι.
νιώθω το μυαλό μου να στέλνει αυθαίρετες εντολές σε διάφορα σημεία του κορμιού μου.
τα χέρια μου γλιστρούν στους μηρούς μου οι πνεύμονές μου διαστέλλονται οι πατούσες μου τρίβονται μεταξύ τους.
το στόμα μου ανοίγει από μόνο του διάπλατα.
και πιο πολύ.
νιώθω τον εμετό να ξεκινά τη διαδρομή του.
το στόμα μου μεγαλώνει τσούζουν τα μάτια μου δακρυσμένα αν δεν συμβεί κάτι άμεσα θα πνιγώ.
σαν να ξεψυχώ, με τρεις μικροσκοπικές ανάσες δίνω φόρα
σε αυτό που πρέπει να βγεί κι από την ταχύτητα και
την ορμή της εκτόξευσής του πέφτω με τα μούτρα στο πάτωμα.





When the bird has flown

Got no-one to call your own

Got no place to call your home

When the bird has flown.



Nick Drake - Day is done

Κυριακή, Ιουλίου 16, 2006


το ταξίδι μου
για



τα χείλη σου



χειροτεχνίες με κεριά στο σπίτι της Λίζας.
και βόλτα στο πάρκο με τη θεοδώρα και τον παππού της.
Ο κύριος Μιχάλης είχε μόλις βγει στη σύνταξη.
Τα βαμμένα μαλλιά του.
όταν φώναζε τη μάνα μου από τον κήπο να με μαζέψει.
το μοίρασμα της είσπραξης από τα κάλαντα.
κυριακές στο χωριό μέσα στον κάμπο.
για χρόνια. μέχρι τα πρώτα τσιγάρα.
ο Ξανθούλης που δεν ανεβάσαμε ποτέ στη βεράντα της Στελίνας.
χιλιάδες κρυσφήγετα κι εξερευνήσεις σε τρομαχτικά σπίτια.
οι μετακομίσεις. οι τσακωμοί στο γυμνάσιο.
ένα αγόρι που το έλεγαν θοδωρή νομίζω. κι ύστερα σία.
κάπου στην παλιά πόλη.
στα στενά που μυρίζουν κάθε ξημέρωμα σφολιάτα και ψωμί α
πό τους αντικρυστούς τούρκικους φούρνους.
βόλτες για τσιγάρο σε γωνιές της πόλης με το πρώτο κινητό στο χέρι
και ελάχιστα χρήματα.
μαλλιά μέχρι τους ώμους καμμένα από τον ήλιο.
ντροπαλά σιδεράκια.
αυνανισμός στα παιδικά σεντόνια και στάχτες στα πιάτα, τα ποτήρια.
τα πρώτα λερωμένα μπουφάν από τις πτώσεις μέσα στα μπαρ.
η πρώτη βότκα. η πρώτη διπλή βότκα.
η πρώτη παρτούζα. η δέκατη. στο αγαπημένο μου παιδικό ξέφωτο.
άντρες γυμνοί και ποντίκια.
οι τελευταίες οικογενειακές διακοπές.
οι πρώτες ασπρόμαυρες φωτογραφίες.
η δυσλεκτική παχύσαρκη κολλητή μου.
ο πούστης φίλος μου.
τα αγαπημένα μου ψέματα.
φιλιά δίπλα στον ψύκτη με τον καθηγητή της φιλοσοφίας.
τσιμπούκια στον πατέρα του συμμαθητή μου.
έρωτας με τον απόστολο.
στιγμές αλήθειας μέσα σε μια κραγμένη εφηβεία
άλλοτε στις τουαλέτες του σχολείου κι άλλοτε στο μυαλό.
τα πρώτα ναρκωτικά. η αμφισβήτηση.
η Ρένα και το κόκκινο γλυκό εβραϊκό κρασί στο λόφο
να μιλάμε για τον Νίκο της, το μέλλον μας, το φευγιό της στην αθήνα.
τα κενά μου χρόνια τα λάθος αριθμημένα στο νού μου.
γκόμενοι που δεν υπήρξαν. γκόμενοι που υπήρξαν
ο ashley ο τσέχος ο έκτορας ο απόστολος ο φίλιππος ο βασίλης
η ανάγκη μου να φύγω και κλάματα σαν μωρό με κραυγές
και κλάματα στο αεροπλάνο όταν έφευγα.
κι έφτασα εδώ.
και δεν είμαι πουθενά.
ντρ έπομ αι ντρ έπο μα ι ντρ έ πομα ι ντρ έπ ομα ι ντρ έπ ο μαι





Θα μας αποτελειώσουν τα λόγια
Μα θα τελειώσουν κι αυτά

Σάββατο, Ιουλίου 15, 2006

ακούω utopia από alanis morissette και μετά από goldfrapp . μια το ένα και μια το άλλο. και ξανά και ξανά.

το ασήμαντο και ανούσιο αυτό πείραμα είναι ότι καλύτερο έκανα σήμερα.



[από τις 8 το πρωί και μετά. πριν πηδιόμουν]
[σκαλίζω τη μύτη μου]

-Σταμάτα να σκαλίζεις τη μύτη σου!


[σκαλίζω τη μύτη μου]


-Με βοηθά να σκέφτομαι


-Εμένα με αηδιάζει. Κοφ'το.


[συνεχίζω να σκαλίζω τη μύτη μου. με κοιτά υπομονετικά για 5 λεπτά. και φεύγει. σταματώ να σκαλίζω τη μύτη μου. βγαίνω στο μπαλκόνι να τον δω καθώς απομακρύνεται. στρίβει στη γωνία. μπαίνω μέσα. γδύνομαι και ξαπλώνω στον καναπέ. μου σηκώνεται. σκαλίζω τη μύτη μου.]
Μούσκεμα
Τρίβω το πρόσωπό μου με σαπούνια, σφουγγάρια, κρέμες, όλα διαλυτικά για την ψυχούλα μου


Τρίβω τη μούρη μου στον καθρέφτη βγάζω τη γλώσσα μου την ξύνω να φύγει η σαπίλα από τις τοξίνες ξύσε ξύσε ξύσε αυτές τις τοξίνες

ΚΟΥΚΛΕ
ΚΑΥΛΑ

Τρίβω τις πληγές μου με σαπουνόχαρτο
Και τις φωνές μου με ασημόγυαλο


Σπάω αμπούλες, καθρεφτάκια, πώματα
Βηματάκι πίσω

ΚΟΥΚΛΕ
ΚΑΥΛΑ

Και ξανά μπροστά
Τρίβω τη μούρη μου με νερό τα χέρια μου με οινόπνευμα ξυρίζω το κεφάλι μου και το αναιρώ
Ξυρίζω τα μάτια μου

« Σε 5΄ είμαι έτοιμος! »
Leather covers, broken glasses, playing music
and the rain, airplanes, morbid phrases turning into dust…
Spinning around, swimming, jumping in a world of sounds…
you are always in my favourite dreams,
lovely tender and proud
You may be…
Running around searching,
looking for something to find
while I’m still here waiting for you,
do you see me at all my sweet sweet sweet love?


L'aura - Today

Παρασκευή, Ιουλίου 14, 2006


Help, I have done it again
I have been here many times before
Hurt myself again today
And, the worst part is there's no-one else to blame


Be my friend
Hold me, wrap me up
Unfold me
I am small
I'm needy
Warm me up
And breathe me


Ouch I have lost myself again

Lost myself and I am nowhere to be found,

Yeah I think that I might break

I've lost myself again and I feel unsafe

Sia - Breathe Me



de hu mi di fied



Το κεφάλι μου είχε μετακινηθεί μερικά εκατοστά. Ήταν σχεδόν πάνω από τον αριστερό μου ώμο. Έπηζαν στο μυαλό μου τα άνοστα δάκρυα που δεν μπορούσα να χύσω. Έτρεμε η μασέλα μου και πετάγονταν αδύναμες κοφτές βρωμερές ανάσες. Το περπάτημά μου χωρίς βήματα σαν να στεκόμουν σε κυλιόμενο δρόμο. Το πορτοφόλι μου άδειο. Το πακέτο μου άδειο. Ο ιδρώτας βαρύς στο λαιμό μου. Σάλια μαζεμένα γύρω απ' τη γλώσσα μου. Συμπυκνωμένες λέξεις στο στομάχι μου. Το πέος μου συρρικνωμένο στη λάθος πλευρά. Φαγούρα στις παλάμες. Το τελευταίο τσιγάρο σφηνωμένο στα χείλη.

'Οταν περπατώ, το δεξί μου πόδι κλίνει προς τα έξω, ενώ το αριστερό κοιτάζει μπροστά. Σαν να έχω μια μόνιμη τάση να ξεφύγω. Να χωθώ αλλού. Να κρυφτώ. Να μην είμαι.

Οι περισσότεροι εραστές μου λατρεύουν τον τρόπο με τον οποίο τους κοιτώ όταν μιλούν. Με μια ψεύτικη προσοχή, στοχεύω με τα μάτια μου τα χείλη τους και άφηνω τα δικά μου χείλη να παίζουν μόνα τους. Συνήθως μισάνοιχτα και λίγο στραβά σαν να ετοιμάζομαι να χαμογελάσω. Δεν το κάνω όμως ποτέ. Νιώθω υποταγμένος όταν μου μιλά κάποιος.

Το τελευταίο τσιγάρο έσβηνε στα χείλη. Τα λεφτά μου αρκετά για ένα πακέτο. Ήθελα όμως να γυρίσω σπίτι με ταξί. Ήθελα να γυρίσω σπίτι γρήγορα. Ήθελα να γυρίσω σπίτι. Γιατί ήμουν όμορφος και δεν το πρόσεξε κανείς. Ήθελα να γυρίσω σπίτι και να αγαπήσω τον εαυτό μου με εκείνη την αγάπη που γεννιέται μέσα από την αγάπη και κρατάει πολύ λίγο και συνήθως εκδηλώνεται με τα μάτια ή με ένα μαλακό φιλί ανάμεσα στα φρύδια ή με σκληρό γαμήσι.

Οι περισσότεροι εραστές μου αποκτούν εμμονή με το πέος μου. Ακόμα κι αυτοί που δεν το αγγίζουν. Που το αγνοούν. Οι περισσότεροι το βρίσκουν πρωτότυπο. Μοναδικό. Και νιώθω εγώ σαν να είναι το πεός μου ροζ. Ή τεθλασμένο.

Μπήκα στο ταξί.
Γύρισα σπίτι.
Κοιμήθηκα τόσο απότομα σα να λιποθύμισα.

real love real porn somewhen 16, 2001

-Σταμάτα να ρουφάς τον πούτσο σου.
-Αφού μπορώ, γιατί να μην το κάνω;
-Αν το κάνεις με τον ίδιο τρόπο που το κάνεις σ' εμένα, δε βλέπω το λόγο να συνεχίσεις
-Έτσι θέλω να πεθάνω. Να με βρουν μια μέρα καθισμένο στη λεκάνη με το στόμα μου μες στα αίματα κι ένα κομμάτι από τον πούτσο μου να ξεπροβάλλει από τα δόντια.
-Ακόμα και νεκρός θα είσαι ένα σεξουαλικό θέαμα. Αν σε βρω εγώ, θα σε αφήσω εκεί.
-Μα όλο αυτό θα γίνει κατά λάθος. Δε θα είναι αυτοκτονία.
-Σταμάτα να ρουφάς τον πούτσο σου.
-Θα είναι θάνατος από βουλιμία.


Είσαι πολύ. . . ιδιαίτερος
Είσαι. . . Με συναρπάζεις
Θέλω να σε δαγκώσω. . . μπορώ;

-όχι στο πρόσωπο

Να σε δαγκώσω στον ώμο;
Είσαι. . . Έχεις γλυκό δέρμα...
Στον ώμο;

-δε θέλω να πονέσω

Τότε θ' αφήσει σημάδι. . .
Να σε πονέσω λίγο;
Να σε δαγκώσω στην κοιλιά;

-θα καυλώσω

Έχεις. . . Είσαι πολύ ιδιαίτερος
Σε θέλω. Αν με αφήνεις ......................... Καλά
δε θα σε δαγκώσω

-θα με ταΐζεις;
-θες;
-θα με χαϊδεύεις;
-θες;
-θα με ξεδιψάς;
-ξέρω;
-θα με καταλαβαίνεις;
-μ' αφήνεις;
-θα συγυρίζεις το δωμάτιο μας;
-θα κοιμάσαι εδώ;
-θες;
-θα γυρνάς εδώ;
-μπορώ;
-μπορείς
-μπορώ όμως;

Πέμπτη, Ιουλίου 13, 2006

άσε με τώρα, σιχαίνομαι τον εαυτό μου
σκέφτηκα πως
και το ξανασκέφτηκα
νομίζω πως θα ενέδιδα
στο αγαπημένο μου λάθος
ξανά
και ξανά
και ξανά
ΚΑΙ ΞΑΝΑ
και θα σου το έλεγα
άσε με τώρα όμως. . . ε;

α! πριν με αφήσεις


να ξέρεις. . . θα σου το έλεγα
ΜΑΛΑΚΙΕΣ

κι όλη μέρα αυτό το τραγούδι

Θέλω

να σε περιμένω μέχρι αργά τη νύχτα να κλείνουν τα μάτια μου από τη νύστα
να σκέφτομαι να σου πω να μην έρθεις τελικά και να ακούω
να αναγνωρίζω
τον ήχο της μηχανής του αυτοκινήτου σου καθως παρκάρεις να πετάγομαι από τον
κανάπε να περιμένω να χτυπήσεις το κουμπί στο θυροτηλέφωνο και να σε ακούω να φωνάζεις κάτω από το σπίτι

κοιμάσαι; κοιμάσαι;

να σκαρφαλώνεις στο μπαλκόνι να τραβάς τις κουρτίνες και να μπαίνεις στο σαλόνι μου γυμνός από τη μέση και πάνω
σχεδόν να μη μου δίνεις σημασία να
γδύνεσαι βιαστικά
και να μπαίνεις στο μπάνιο να βγαίνεις και να μου μιλάς σαν να σε είχα δει χτες
να με φιλάς γλυκά και τρυφερά και να μη σε αναγνωρίζω
να χύνεις χωρίς προειδοποίηση ήσυχα και να μη σε αναγνωρίζω
να μου λες οτι θα κοιμηθείς εδώ και να μη σε αναγνωρίζω
να ξαπλώνουμε και να μιλάμε για εξωγήινους να σε παίρνει ο ύπνος καθώς χαζεύω την πλάτη σου να με παίρνει κι εμένα ο ύπνος πολύ αργότερα καθώς χαζεύω την πλάτη σου
να σε ακούω το πρωί να ετοιμάζεσαι να μου λες δυο κουβέντες και να φεύγεις βιαστικά
να κλείνεις την πόρτα κι εγώ να βουτάω στην πλευρά που κοιμόσουν εσύ
να σηκώνομαι ώρες μετά και να σε μυρίζω παντού να μην μπορώ να ανοίξω τις βρύσες στο μπάνιο γιατί τις έσφιξες δυνατά όταν λούστηκες να τα καταφέρνω στο τέλος και
να μη θέλω να σε καθαρίσω από πάνω μου να μένω μισή ώρα κάτω από το νερό μα να μη σαπουνίζομαι να βγαίνω και να σκουπίζομαι με την πετσέτα που σκουπίστηκες να πηγαίνω να πάρω τσιγάρα και να θυμάμαι όλα όσα μου είπες το περασμένο βράδυ
και δεν άφησα να με πληγώσουν εκείνη τη στιγμή και
να προσπαθώ να μην τα αφήσω να με πληγώσουν ούτε τώρα
και να τα καταφέρνω
να σε βλέπω να σε σκέφτομαι διαφορετικά να μη με αναγνωρίζω
να ξέρω για πρώτη φορά όχι μόνο τι θέλω αλλά και τι έχω να γυρνάω στο σπίτι και να μην περιμένω να μάθω νέα σου να μη με ενδιαφέρει γιατί έφυγες στις 9:44
να αναρωτιέμαι μόνο αν ροχάλιζα και να είμαι χαρούμενος που για μία ακόμη φορά

έχω το σημάδι στον ώμο που μόνο εσύ μου αφήνεις.

9:44

Τετάρτη, Ιουλίου 12, 2006

σε κάποια ακτή
κοιμισμένο αγόρι μου
βρίσκεσαι

άγγιξα μια φορά τα ιδρωμένα σου μαλλιά
και λίγο γεύτηκα το σάλιο σου

χορεύαμε

κι ύστερα περπατήσαμε ξυπόλητοι
δίπλα στο νερό

κοιτούσα τα πόδια σου
που κλώτσαγαν βότσαλα

μιλούσες για το σπίτι σου
τον αδερφό σου
απαντούσα κρυφά
σιωπηλά

κι ύστερα στάθηκες για μια στιγμή
και πάγωσαν στον αέρα όλα
τα θαλασσόπουλα

ο ήλιος βούτηξε πάλι στη θάλασσα
πάνω που ξημέρωνε

σε ρώτησα κρυφά
σιωπηλά
κι είπες ναι

κοίταξα πίσω
κοίταξες ψηλά

δε σε φωτογράφισα όταν μου ορκιζόσουν
δε ξύπνησα δίπλα σου ποτέ

κάποιες στιγμές κρύβω σφιχτά το βότσαλο που μου δωσες
πίσω απ' το γόνατό μου
σαν ξόρκι
μα δεν έρχεσαι