7.30
με ένα καινούριο μονοπάτι παράλληλα. θα γελούσαμε νηφάλιοι?
θα είχαμε μιλήσει για άντρες, γυναίκες, αν δεν κρατούσαμε τη μασημένη φέτα πορτοκαλιού? ναι, μάλλον θα γελούσαμε. . . πόσα άτομα θα μου συστήσεις? πόσους α ν θ ρ ώ π ο υ ς κι εγώ ξεχνώ τα ονόματα. . . ξημερώνει στον ρυθμό μας, φτάνουμε σπίτι μισοί για να ξυπνήσουμε αλλιώτικοι. δε θα θυμάμαι αν σε φλέρταρα ή αν σε χτύπησα. θα επιστρέφουμε εδώ για λίγο ακόμη. κάποτε θα στέλνουμε μονάχα τα πόδια μας κι ύστερα, μονάχα τα παιδιά μας. και κάποτε, μόνο ευχές. . . θα θυμάμαι ονόματα που δεν είχα συγκρατήσει, που είχα ακούσει μια φορά και που χαμογέλασα. εδώ καλλιεργείται η κατανόηση. στο διπλανό μονοπάτι. πλακόστρωτα μεθύσια . . . νιώθουμε τυχεροι. μέσα στην υγρασία. λίγο πριν ξυπνήσουν στο σπίτι. για λίγο. επειδή υπάρχει μια παραλία σε δέκα λεπτά.