Και ξαφνικά άρχισαν τα βιβλία να κινούνται. Γλίστρυσαν από τα ράφια σαν να ‘ταν ξωτικά και νεράιδες κι ανοιγμένα, το καθένα στην αγαπημένη μου σελίδα, άρχισαν να πετούν στο σαλόνι. (Οι συλλογή του Αναγνωστάκη έμεινε ακίνητη, ίσως επειδή δεν έχω αγαπημένη σελίδα.)

Αμέσως σηκώθηκα να κλείσω το παράθυρο μη μου φύγει κάποιο. ( Η Ναν Γκόλντιν και ο Έλλιοτ ποτέ δεν ταίριαξαν σε αυτή τη βιβλιοθήκη.)
Πάνω απ’ τον ώμο μου, φτυστός γεράκι στον ουρανό της Φιλερήμου, ο Τεννεσσί Ουίλλιαμς. Στην τελευταία σελίδα του Γυάλινου Κόσμου. Από το ταβάνι, η Όουτς ετοιμαζόταν για ελεύθερη πτώση.

Ξαφνιάστηκα που η Γιουρσενάρ σύρθηκε κάτω από τον καναπέ. Οι Φωτιές θα έπρεπε να πετούν πιο υπερήφανα απ’ όλα τα υπόλοιπα βιβλία.

Ο Αναγνωστάκης στο ακριανό ράφι, κάτω-κάτω, καμπούριασε.