Σε κάτασπρο παγωμένο τοίχο

(ίσως μια πόλη)

Κατι που σαπισε στο βαζο της μαμας
Και τωρα αναγκαζομαστε να το γευτουμε.

Δακρυα
Σε πλαστικες σακουλες.
αναμεσα σε επιπλα
που κινουνται.

Αλλαζει το σπιτι μου σαν καταιγιδα.

Ξαπλωνω σε ονοματα
Και σε μουρμουρητα.

Ετσι,
για σενα, αγαπημενο μου χρωμα,
μαζευω ψιχουλα μες στην ακαταστασια
με το σαλιωμενο μου δαχτυλο.



Σαν ξεκολλησαν απο πανω σου χειρουργικα
το προσωπο μου εκεινο
που πλαγιασε μια νυχτα πλάι σου.