Ήταν ένας δράκος χωρίς φωτιά κι ένας δράκος χωρίς σπηλιά.

Ένα βράδυ, ο δράκος χωρίς φωτιά γύρισε στη σπηλιά του
μετά από μια μεγάαααααλη βόλτα στον ήλιο
και βρήκε τον δράκο χωρίς σπηλιά να κοιμάται πάνω στα στρωσίδια του.
"Τι κάνεις στη σπηλιά μου εσύ;" φώναξε ο δράκος χωρίς φωτιά που τον έλεγαν Σεμισκρουνταριθρεμπουν στον δράκο χωρίς σπηλιά που τον έλεγαν Ντοφεντρουμισκαθρελντορν.
Ο Ντοφεντρουμισκαθρελντορν πετάχτηκε πάνω από την τρομάρα του. Το μόνο πράγμα που φοβούνται οι δράκοι με φωτιά, είναι οι άλλοι δράκοι. Ο Σεμισκρουνταριθρεμπουν όμως, καθότι δεν είχε φωτιά, δε φοβόταν τίποτα αλλά δυστυχώς εκτός από τον φόβο, του έλειπε και η προστασία από όσα δε φοβόταν.
"Αυτή είναι η σπηλιά μου, αν δεν το ξέρεις και πρέπει να φύγεις τώρα."
Ο Ντοφεντρουμισκαθρελντορν χασμουρήθηκε φοβισμένα και μια μικρή φλογίτσα ξεπετάχτηκε από το στόμα του. "Μα δεν έχω που να μείνω. . . Μη μου κάνεις κακό, τα βράδια γυρνάω από δω κι από κει ψάχνοντας άδειες σπηλιές για να ξεκουραστώ και νόμιζα πως εδώ δε ζει κανένας, έτσι όπως είδα τη σπηλιά σου, με τα παλιά βρώμικα στρωσίδια και χωρίς κόκκαλα πεταμένα τριγύρω."
Ο Σεμισκρουνταριθρεμπουν τον πλησίασε και του είπε με ήρεμη φωνή
"Εγώ δεν έχω φωτιά. . . Αν σε αφήσω να μείνεις μαζί μου, θα με προστατεύεις με τη φωτιά σου και θα με ζεσταίνεις;"
"Μα σε φοβάμαι τόσο. . ." απάντησε ο Ντοφεντρουμισκαθρελντορν, με τρεμάμενη φωνή.
"Όσο εύκολο θα είναι να συνηθίσεις στην ιδέα ότι έχεις ένα σπίτι, τόσο εύκολο θα είναι να πάψεις να με φοβάσαι."
Ο Ντοφεντρουμισκαθρελντορν, δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά. "Εντάξει! Εγώ θα σε προστατεύω και θα σε ζεσταίνω με τη φωτιά μου κι εσύ θα μου παρέχεις στέγη. Αλλά κυρίως, θα μου δίνεις κουράγιο."

popped out for ΔεΜεΛενε