κι ύστερα δρόμος ακόμη
πότε ανηφόριζα και πότε
έπεφτα
σαν, όμως, να έμενα εκεί
κι ύστερα έπεφτα
και ανηφόριζα
ώσπου μύρισε ο δρόμος
σοκολάτα
άραγε έφτασα;
άραγε κάνει να δοκιμάσω την άσφαλτο με το δικό μου κουτάλι;
να γυρίσω και να μείνω εδώ και θα είναι σαν να πέφτω ,
αυτήν όμως τη φορά στα πόδια σου;
πού είναι τα πόδια μας; εννοώ στο σώμα. . . πού είναι; θα τα βρω αν ψάξω κάτω απ'την
κοιλιά μου;
θα με δουν αν φωνάξω;
θα μ' ακούσουν αν ριχτώ αν χυθώ αν αποχυμωθώ
αν πετάξω;
έρχονται κι άλλες, λες, τέτοιες στιγμές
έρχονται, λες, στιγμές που θα μας τσακίσουν
που θα περπατάμε και δε θα φτάνουμε
θα κυνηγάμε τα πόδια μας που θα τρέχουν μπροστά μας
και θα 'ναι κι άλλοι εκεί