Δευτέρα, Ιουλίου 17, 2006

έχω μια τάση για εμετό.
κι είναι περιέργο γιατί είμαι νηστικός 14 χρόνια.

δεν μπορώ να πάρω ανάσα. κάτω από τις πηχτές σταγόνες που κατρακυλούν από τις μασχάλες μου στα μπράτσα μου, οι φλέβες μου φαίνονται τεράστιες. μεγεθυντικός ιδρώτας.
δεν περνά αέρας από τα ρουθούνια μου,
τα νύχια μου μεγάλωσαν ασυνήθιστα γρήγορα αυτές τις μέρες.
ο εμετός ανεβοκατεβαίνει από το στομάχι μου στο στόμα άγευστος παχύρευστος.
τα δόντια μου στεγνά λες και καθόμουν με το κεφάλι έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου χαμογελώντας.
μα δεν έχω μπει σε αυτοκίνητο. δεν έχω βγεί από το σπίτι.
νιώθω το μυαλό μου να στέλνει αυθαίρετες εντολές σε διάφορα σημεία του κορμιού μου.
τα χέρια μου γλιστρούν στους μηρούς μου οι πνεύμονές μου διαστέλλονται οι πατούσες μου τρίβονται μεταξύ τους.
το στόμα μου ανοίγει από μόνο του διάπλατα.
και πιο πολύ.
νιώθω τον εμετό να ξεκινά τη διαδρομή του.
το στόμα μου μεγαλώνει τσούζουν τα μάτια μου δακρυσμένα αν δεν συμβεί κάτι άμεσα θα πνιγώ.
σαν να ξεψυχώ, με τρεις μικροσκοπικές ανάσες δίνω φόρα
σε αυτό που πρέπει να βγεί κι από την ταχύτητα και
την ορμή της εκτόξευσής του πέφτω με τα μούτρα στο πάτωμα.