Η πιο ταλαιπωρημένη παρέα μου τα φθινοπωρινά πρωινά του Ιούλη
είναι το Couples and Loneliness της Nan Goldin και ένα ποίημα της Joyce Mansour Φοβάμαι πως θα το μάθω απ' έξω μια μέρα και θα πάψει να είναι το αγαπημένο μου Σήμερα φωτογράφισα τη σελίδα δεν ξέρω γιατί Σηκώθηκα και ρύθμισα το κλιματιστικό σε χειμωνιάτικη θερμοκρασία για να μην είναι ο καιρός μόνο στα χρώματα αγαπημένος κι έφτιαξα ζεστό καφέ να υπάρχει δίπλα στον κρύο που πίνω για να είναι ο καιρός και στη μυρωδιά αγαπημένος Το σπίτι είναι τόσο μικρό χωρίς Και τα χωρίς μεγαλώνουν κάθε μέρα πετάγομαι στον ύπνο μου να δω μήπως με έχουν εκτοπίσει από το κρεβάτι Ξύπνησα με μια μελανιά στον ώμο αλλά δεν ξέρω ποιο χωρίς με κακοποίησε Θα τ' αγαπήσω όλα το ίδιο μια μέρα Και θα γαμηθώ μια μέρα μ' αυτά.

Άκουσα για χιλιοστή φορά χτες πως πρέπει να αγαπάω αυτό που κάνω



Κύριε κύριε! Αν μ' αγαπά αυτό κι εγώ το φτύνω, πειράζει;