ακούω utopia από alanis morissette και μετά από goldfrapp . μια το ένα και μια το άλλο. και ξανά και ξανά.
το ασήμαντο και ανούσιο αυτό πείραμα είναι ότι καλύτερο έκανα σήμερα.
το ασήμαντο και ανούσιο αυτό πείραμα είναι ότι καλύτερο έκανα σήμερα.
[από τις 8 το πρωί και μετά. πριν πηδιόμουν]
4 Comments:
Η ζωή μου φωτίζεται από μικρές λάμψεις, μικρές ακτίνες φωτός που με ζυγώνουν τώρα, που με ζύγωσαν χθες όταν συνάντησα τις σκέψεις σου εδώ. Κι ύστερα ξέρω πως θα χαθούν, σαν αστέρια που πέφτουν. Και πίκρα το σκοτάδι θα αφήσει στη ψυχή μου, λες και ποτέ πια δεν θα ξημερώσει. Είναι κάτι στιγμές, δευτερόλεπτα, που ένιωσα την ψυχή σου να βουλιάζει στα μάτια μου, μαύρα έγιναν από την αϋπνία, σε διαβάζω ώρες, το κλάμα αναζητώ, την αυγή προσμένω να συνεχίσω. Σ’ ευχαριστώ…
αμα τραβήξει ο καθένας μας από μιαν άκρη των στιγμών αυτών, από δευτερόλεπτα πόσο μπορούν να κρατήσουν άραγε;
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
:))))
Δημοσίευση σχολίου
<< Home